Gewoon?

Met bijna twintig kleuters in een klas is het voor een leerkracht best druk. De een roept dit, de ander dat en natuurlijk moet je oren en ogen voor en achter hebben. Tot aan de vakantie was ik zo'n 'juf'. Ik vind het erg jammer dat mijn contract niet kon worden verlengd, want ik had het geweldig naar mijn zin op school en ik hoop in de toekomst weer een aantal uren per week als onderwijsassistente aan het werk te gaan.

Terug denkend aan de tijd op school, schiet het mij weer te binnen. Het was in het eerste jaar dat ik werkte op school:
Klaske: “Juf, mei 'k nei de wc?” (Juf, mag ik naar de wc?)
Natuurlijk vind ik dat goed, maar na een poosje is Klaske er nog niet weer. Waar blijft ze toch? Ik ga naar de wc en daar is Klaske. Ze is al klaar, heeft haar onderbroekje al weer aan, maar haar maillot én haar rokje heeft ze nog om haar enkels.
“Wol juf my efkes helpe?” (Wil juf mij even helpen?), vraagt ze.
Dat wil ik wel, maar ik vraag haar waarom ze haar rokje naar beneden doet, dat dat immers niet hoeft bij rokjes.
Ik leg haar uit dat broeken naar beneden moeten en rokken omhoog kunnen, dan hoeven ze ook niet op de grond te liggen. Ze kijkt mij met grote ogen aan en begrijpt er niets van.

Zo gebeurt het gedurende het schooljaar vaker met meisjes en rokjes. Op een gegeven moment praat ik erover in de docentenkamer. Ik vraag de anderen of dit hun ook is opgevallen. Er zijn er collega's die dezelfde ervaring hebben dan ik. Maar wat blijkt nu? Vrouwen van ruwweg jonger dan dertig jaar doen dit ook. Die vinden het dus helemaal niet vreemd dat meisjes van vandaag de dag de rok laten zakken als ze naar de wc gaan.

We hebben, min of meer voor de grap, een enquête gehouden en daar kwam telkens weer uit dat er een soort leeftijdsgrens is van 'rok op' of 'rok neer'. Zou dit nu een gevolg zijn van emancipatie? Komt het omdat vaders moederen en moeders minder rokken dragen en het handige van een rok niet meer meekrijgen? Hoe dan ook, vreemd is het wel.

In het verleden was het zo dat een als vrouw verklede man gelijk door de mand viel als hij wat toegegooid kreeg. In man doet dan namelijk de knieën bij elkaar, terwijl een vrouw de knieën uit elkaar doet, om dat wat gegooid wordt met haar rok op te vangen (daar is ook een of ander sprookje of sage van). Deze gewoonte, bijna reflex, bestaat waarschijnlijk ook al lang niet meer.

Eigenlijk ben ik benieuwd of er meer mensen zijn die dergelijke ervaringen, misschien op een heel ander gebied, hebben. Er zullen vast en zeker veel dingen zijn, die onder invloed van verandering van tijden, emancipatie en zo, helemaal anders zijn geworden.

Ik ben erg benieuwd om, in het kort, uw verhaal over gewoonten hieronder aan te treffen.

Vast bedankt!

Lês dizze blog yn it Frysk

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit artikel.