Weblog

Vreemd

24-11-2015 - Het laat me niet los en als ik er goed over nadenk, is het bijzonder. Ik kan het niet laten om te schrijven wat er gebeurde.

Toen ik gisterochtend in de keuken kwam lag de broodplank nog op het aanrecht met broodkruimels van het snijden van stokbrood van de vorige avond: vergeten op te ruimen. Het had ’s nachts gevroren en ik bedacht dat ik die kruimels wel voor de vogels kon strooien.
Ik doe dit eigenlijk nooit, maar als ik het wel doe, dan alleen als het flink vriest. Onze drie katten zijn dan meestal binnen, dus dan kan het wel.
Toen ik de achterdeur opende, zat er, net alsof hij op mij wachtte, een mooie merel op de schutting tussen ons en de buren. Hij vloog niet eens weg, maar bleef parmantig zitten. Ik strooide de kruimels in het tuintje en ik was nog niet weer naar binnen, of de merelmeneer pikte in de kruimels. Ik bleef voor het raam staan kijken en ook dat maakte hem niets uit.
Toen hij het meeste opgegeten had, keek hij mij aan en vloog weg.
Het was net alsof wij dit samen hadden afgesproken!

Vanmorgen zat hij niet op mij te wachten.
Afspraak vergeten?

Lês dizze blog yn it Frysk

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit artikel.